Bleekscheten in Nainar Palayam

Wanakam,

We zullen maar beginnen met onze reis naar, ons nu al vertrouwde, JET. ’s Morgens zijn we om negen uur met al onze bagage, samen met Eefje en Annemieke, met twee Riksja’s naar de busstop in Pondicherry gegaan. Vanuit daar zijn we met twee bussen(we moesten overstappen in een groot openbaar herentoilet) naar een plaatsje in de buurt van Nainar Palayam gegaan, van waaruit we met een taxi in een rit van een half uur naar JET zijn gereden. In de taxi zag je al gelijk alle verschillen met de drukke stad Pondicherry. Onderweg was het vooral rustig, relatief weinig verkeer, en al helemaal weinig toeters! De apen zitten aan de kant van de weg, en vooral Claudia grijpt dan naar haar camera, voordat de rest ze ook maar gezien heeft.
We zouden naar het nieuwe gebouw van JET gaan, en Eefje en Annemieke kennen die weg precies, maar wij reden die gewoon voorbij! Dus in een of ander bospaadje, met meer takken in dan buiten de auto, keken wij elkaar verschrikt aan, met de gedachte dat we gekidnapped werden. Nou niet dus, gelukkig maar, de weg was opengebroken dus we moesten een stukje omrijden. Het nieuwe gebouw zag er vrij kaal uit, en de kinderen zaten allemaal maar op de stoep ervoor, om ons welkom te heten. Wij gingen echter na het afzetten van onze bagage gelijk door naar het oude gebouw, om de familie te ontmoeten en voor een lekkere lunch. Ze proberen het ons hier echt naar de zin te maken, met heerlijk ‘westers’ eten, hoewel we ook wel wat Indiaas voorgeschoteld krijgen!
Teruggekomen op het nieuwe gebouw hebben we de kinderen een beetje leren kennen, de namen gaan er veel vlotter in dan dat het op Boys Home ging, hier is het natuurlijk ook kleinschaliger, met maar 35 kinderen. Op dit moment kent Claudia ze vrijwel allemaal, Rik ook wel een deel, grapje hahaha(dit leert Raja de kinderen, Rik’s stopwoordje, omdat ze nu allemaal het ‘ajajo’ van Annemieke zeggen). De kinderen hadden niet echt veel te doen, later bleek dan ook dat een zondag hier echt vrij is, de andere dagen van de week hebben de kinderen lessen en moeten ze huiswerk maken, dus hebben ze maar een uurtje of anderhalf vrij. De leiding verwachtte denk ik ook wel dat wij de kinderen vermaakten, en Eefje en Annemieke waren hier al wat meer gewend dan wij, dus lieten de kinderen stoelendans doen. De kinderen zijn lichamelijk niet allemaal in dezelfde conditie, en het is mooi om te zien dat ze dan toch allemaal op hun eigen manier mee doen en lol hebben. Het was namelijk stoelendans met papiertjes op de grond(op hun plaats gehouden door een steen) waar ze dan op moesten gaan zitten als de muziek stopte.
Het gebouw van JET is vrij nieuw, en het ziet er erg kaal uit. Daarom had Raja aangegeven dat hij het leuk zou vinden als er iets mee gedaan zou worden, bijvoorbeeld beschilderd. Daarom hebben wij samen met Carlijn en Lieke, het duo dat voor ons op JET verbleef, besloten om de kinderen tekeningen te laten maken en deze met ze op de muren te zetten. We zijn dan ook op maandag begonnen met het laten maken van die tekeningen, en hebben ze in de loop van de week op de muren gezet. We hebben zo hard doorgewerkt dat ze donderdag allemaal al ingekleurd waren, dus alleen de zwarte lijnen, om de tekeningen, moesten nog gedaan worden. Tijdens de lessen hebben we de muren gewit, en alle pilaren ‘Holland-colour’ geverfd, de muren gewit en meer secuur werk gedaan dat met de kinderen niet zou werken. Toch hebben we een aantal kinderen uit de les gehaald, om hun eigen tekeningen, maar ook die van anderen in te kleuren.
Gisteren heeft Rik het met Raja gehad over een Holland dag, die toen voor maandag gepland werd. Vandaag, op Independence Day, stonden er spelletjes gepland, maar omdat die niet doorgingen werd ons gevraagd of we onze spelletjes niet nu wilden doen. Dus een Claudia-team en een Rik-team gevormd en onze spelletjes gespeeld. Na het water doorgeven, duo-racen, doelschieten en een schreeuwspelletje was de stand gelijk! Dus toen was het zaklopen beslissend voor de score, en was het team van Rik net iets sneller, maar gelukkig hebben alle kinderen, en wij ook, een super leuke middag gehad, die afgesloten werd met een lekker snoepje(de rest ligt nu op onze kamer).
Buiten onze leuke tijd met de kinderen en de familie hier, hebben we ook goed nagedacht over hoe wij het hier beter kunnen maken. We hebben besloten om een keuken en een waterpomp te sponsoren. Nu wordt er gekookt op een stukje zand, naast het gebouw, dat je na een regenbui meer een stukje modder kunt noemen. Hier zijn ondertussen de palen al van in de grond gezet, en waarschijnlijk komen er morgen de golfplaten op en tegen, zodat er een mooie overkapping is om in te koken. De waterpomp is waarschijnlijk het hardste nodig, de kinderen moeten nu met kruiken water een eindje lopen, en vanmorgen is vrij dicht bij het gebouw een gat geboord, waar ook vrij snel een pomp op moet komen! Vanmorgen, dan bedoelen we ook echt gewoon dat we om half zes ruw gewekt werden door twee enorme bakbeesten van vrachtwagens, die voor onze slaapkamer vastgelopen waren in de modder(deze nacht is het heel slecht weer geweest, dus overal modder vandaag, maar gisteravond waren er daardoor echt heel veel beesten, heel vies).
Voor de rest gaat alles hier heel goed, als je bedenkt dat je nog maar een week hebt, denk je even, ‘is het allemaal zo snel gegaan?’. Soms maak je wel echt gekke dingen mee, echt Indiaas. Dat als je het huis uitloopt er een groep mensen staan te schreeuwen, en dat je dan een kip geslagd ziet worden, omdat ze een bezeten vrouw willen genezen. Ook heeft Rik brommer leren rijden, en als je daar dan op zit, samen met Claudia en nog een kindje, en je bijna een bus aanrijdt, is dat achteraf ook wel het lachen waard.
Misschien komt er nog een berichtje, dit is niet zeker, maar jullie weten nu allemaal dat het met ons goed gaat!

Poi warreen!