Samen verder!

Allereerst wil ik iedereen echt super bedanken voor alle lieve en leuke reacties op mijn vorige blog! Ook de sms'ers, bellers: dankje :)

We zijn nu met zijn tweeen op het Don Bosco Tribal project Jawadhi Hill. Allereerst zal Rik verdergaan vanaf zijn vorige verslag, daarna maken we het samen af.


Nadat ik bij het internetcafe was geweest(het uploaden van foto's was niet gelukt), ben ik opgehaald door Raja, Josephine en Susie. We hebben Josephine en de kleine baby daar naar de ouders van Josephine gebracht en toen zijn Raja en ik teruggegaan naar het centrum van Pondicherry. Raja had nog wat boodschappen die hij moest doen, en ik ben ondertussen op het strand wat gaan afkoelen, uitrusten.
's Nachts hebben we bij de ouders van Josephine(gewoon op een matje op de grond!) geslapen en 's morgens teruggereden naar JET.
's Middags, woensdaf en donderdag heb ik weer lessen gegeven, wat me erg bevalt. Ik heb de kinderen wat teleurgesteld aangekeken toen bleek dat ze de door mij opgegeven 'memory' niet bestudeerd hadden. Op aanraden van Raja moest ik niet te mild zijn voor de kids, omdat ze dat gewend zijn. Dus als ze vrijdag niet geleerd hadden, dan 'o-jo-jo!!!'.
Het had effect, vrijdag kenden ze allemaal alle tien de zinnetjes uit hun hoofd. Sommige de echte vertaling, anderen schreven in een keer alle tien de zinnentjes op. Dat was natuurlijk ook niet de bedoeling, maar ik heb ze maar beloond, het was immers mijn laatste lesdag en ze hadden ten minste gestudeerd.

Sommige oudere jongens moeten allerlei klusjes doen voor de familie, en stiekem help ik ze (volgens mij vind de familie dat niet netjes, maar als er een jongetje met een ton van een aantal kilo moeilijk staat te doen, dan breng ik hem wel even weg). Daardoor werd een van de jongetjes ook gesommeerd om mij te helpen. Natuurlijk wilde ik dat niet echt, maar hij liet me zien hoe ik mijn kleren wel schoon kreeg(iets dat mij niet gelukt was) dus ik was hem dankbaar.
's Middags had ik wat spelletjes bedacht voor de kids. Allemaal hadden ze een Hollandse 'Wooden Shoe' opgespeld gekregen(thx Cecile!) die ze met grote ogen bewonderden. Wat waterspelletjes en koekhappen verder zaten ze stilletjes te wachten op wat er komen zou. De prijsjes had ik al uitgedeeld, er was nog een half uurtje over tot studietijd, dus heb ik nog maar wat kleine spelletjes met de kids gedaan. Echt heel leuk om ze bezig te zien met zijn allen tijdens deze games.

Zondag werd ik meegenomen door een vriend van Raja, Kuringi. Ik had hem een paar dagen van te voren ontmoet en hij wilde me graag meenemen naar zijn familie en wat tempels in de regio. Normaal zou ik wat wantrouwig gereageerd hebben, maar hij wilde het erg graag, Raja vertrouwde hem en dan zag ik de regio eens vanaf een andere kant(Kuringi is Hindu, dus dan zie je de tempels toch op een andere manier). Het was erg leuk, ieder familielid dat je bezoekt biedt je eten aan.

's Maandags pak ik mijn backpack in, neem ik afscheid van de kids en neem ik met Raja de nacht-'Sleepertrain' naar Chennai: we gaan Claudia ophalen!

Op het vliegveld staan we al even te wachten als Brother Joe aan komt lopen, en weer een uurtje verder komt er de eerste blanke aanlopen in een groep donkere mensen. Ik kijk haar met grote ogen aan, Joe roept gelijk 'That's Claudia!'. Maar helaas, niet iedere blanke is dezelfde, en de vlucht uit Dubai bracht meer blanken, waartussen Claudia ook aan kwam lopen.


[Vanaf hier gaan we samen verder :) ]

Na een korte ontmoeting gingen we richting het ontbijt. Voor Claudia waren de eerste indrukken van India bekend, maar toch ook weer een beetje vreemd. De bekende India-geur kwam je op het vliegveld al tegemoet en het toeterende verkeer was snel weer als vanouds.
Voor Rik was het fijn weer even Nederlands te praten, wat voor onze twee metgezellen misschien wat onbeleefd was, maar ze haddne wel door dat we niet aan het roddelen waren.

Allereerst nam Brother Joe ons mee naar Anto(beiden waren brothers toen we twee jaar geleden Pondicherry bezochten), die was aan het studeren en het was leuk hem even te zien. We zijn doorgereden naar het project waar hij nu verblijft waar we gezelschap kregen van bekenden. Willem is een van de organisatoren van een groepsreis van Samen, hij had Roos(een van de deelnemers van de reis) meegenomen om even met ons te kletsen. Willem hadden we een tijdje geleden in Amsterdam ontmoet, dus het was grappig om elkaar hier ook te ontmoeten.

Daarna zijn we doorgegaan naar het grote strand van Chennai om even uit te waaien, toen naar het DB project waar we zouden verblijven de aankomende twee nachten. Hier waren we twee jaar geleden ook geweest, we ontmoeten een hoop Fathers(o.a. Fr Thomas, die zijn groeten aan Annemieke zendt). De dag is alweer bijna voorbij, we eten wat en gaan vroeg naar bed.

De tweede dag in Chennai neemt Joe ons mee naar de kathedraal van Sint Thomas, Sint Thomas Mount, the Little Mount, een snakepark en twee musea, waarvan een zeer verouderd is.

Vandaag hebben we een vroege trein richting de bergen genomen, en het laatste stuk heeft een Jeep ons richting Jawadhi Hills gebracht. De omgeving is hier erg mooi, een heel ander India dan dat we tot nu toe gezien hebben. Het is vrij armoedig hier, je merkt dat de bevolking vrij afgesloten is van de rest van de bevolking waardoor ze onderontwikkeld zijn. Naar ons toe zijn de kids erg verlegen(iets waar de kids in Pondi en Chennai minder last van hadden). Met wat aandringen en vertalingen van Joe konden ze wat standaardzinnen vragen.

We zullen hier tot maandag verblijven en gaan dan door naar Bangalore, de grote stad, en zal onze eigen rondreis pas echt beginnen.
Tot dan gaan we proberen te ontdekken waar dit project(buiten het onderdak bieden voor ongeveer 140 kids) echt om draait, en proberen we ons te vermaken, maar dat zal wel lukken!

Veel groetjes vanuit de 'chilly' mountains!

xxx
Claudia en Rik